فایلیا | دانلود فایل | دانلود تحقیق و مقاله

سیمای نماز در نهج البلاغه

نماز نخستين حكم الهى بود كه چند روز پس از بعثت پيغمبر خاتم، حضرت محمد بن عبد اللَّه صلى اللَّه عليه و آله و سلم توسط جبرئيل امين از جانب خداوند صادر شد و پيغمبر با تعليم پيك وحى، آن را معمول داشت.

بدين گونه كه پيك وحى الهى، جبرئيل امين، چند روز بعد از آن كه پيغمبر به مقام نبوّت رسيد، براى دومين بار بر آن حضرت نازل شد و آبى از آسمان آورد و طريقه وضو گرفتن و نماز گزاردن و ركوع و سجود را به پيغمبر آموخت.

مى‏بينيد كه على عليه السلام سراينده نهج‌البلاغه، چه رابطه‏اى با نماز، اين دستور عالى آسمانى دارد كه شش سال پيش از بلوغ و قبل از همه، آن هم در پشت سر پيغمبر (ص) و براى نخستين بار به عنوان وظيفه دينى كه پيغمبر ختمى مرتبت از جانب خداوند مأمور به انجام آن شده است، آن را معمول داشت. پس على عليه السلام نخستين نمازگزار اسلام است.

نماز در نظر حضرت على (ع)

به طورى كه ديديم على عليه السلام نخستين پيشواى معصوم و امام بر حق ما و نماينده خدا و جانشين بلا فصل حضرت ختمى مرتبت (ص) اولين نمازگزار اسلام است، آن هم شش سال قبل از

هر كه چيزى دوست دارد جان و دل بر وى گمارد / هر كه محرابش تو باشى سر ز عشقت برندارد

همچنين در يكى از شب‌هاى مخوف جنگ صفين «ليلة الهريز» كه آتش جنگ برافروخته شده بود و از هر سو مانند باران تير مى‏باريد، ديدند كه على عليه السلام رو به قبله ايستاد و مشغول نماز شد.

پس از نماز

پاسخ دوزخيان را نشنيده‏ايد كه وقتى طبق گفته خداوند در قرآن از آنها مى‏پرسند: «چه چيز شما را به دوزخ افكند؟» مى‏گويند: ما از نمازگزاران نبوديم.

نماز، گناهان را مانند ريزش برگ درختان مى‏ريزد و همچون رهایى چهارپايان از بند، انسان را رها مى‏‌كند.

رسول خدا (ص) نماز را به چشمه آب گرمى تشبيه فرمود كه بر در خانه مردى باشد و شبانه روز، پنج نوبت از آن شست‌وشو كند، كه در اين صورت ديگر چركى در بدن وى باقى نخواهد ماند.

مقام و اهميت نماز را مردانى از مؤمنان مى‏دانند كه زينت كالاى دنيا و فرزندى كه نور چشم انسان است و ثروت و دارایى، آنها را به خود مشغول نمى‏دارد چنانكه خداوند در قرآن مجيد فرموده است: «مردانى هستند كه تجارت و داد و ستد دنيا آنها را از ياد خدا و اقامه نماز و پرداخت زكات باز نمى‏دارد.»

با اين كه

به طورى كه مى‏بينيد، مولاى متقيان و سرآمد نمازگزاران به محمد بن ابى‌بكر دستور مى‏دهد كه نماز را چه فرادی و چه به جماعت بر هر كار ديگرى اعم از شخصى و كشورى و لشكرى مقدم بدارد و آن را در اول وقت ادا كند و حق ندارد به بهانه كار يا گرفتارى آن را به تأخير بيندازد يا به دليل اين كه كارى ندارد، پيش از وقت انجام دهد بلكه بايد طبق دستور خدا و پيغمبر عمل كند و به ميل خود جلو و عقب نيندازد………………………