فایلیا | دانلود فایل | دانلود تحقیق و مقاله

جنگ افزارهای هسته ای

در اختیار داشتن جنگ افزارهای هسته ای بالاترین نشانه قدرت در جهان امروز محسوب می شود. داشتن جنگ افزارهای هسته ای برای عاملان دولتی یا غیردولتی این امکان را فراهم می آورد تا در جدول “صاحبان قدرت” جایی داشته باشند. این نگرش با وقوع حوادثی چون جنگ خلیج فارس و عملیات ناتو در کوزوو تقویت گردید. مشهور است که ژنرال ساندارجی، رییس اسبق ستاد نیروی زمینی هند، گفته است:

“اساسی ترین درسی که از جنگ خلیج فارس می توان گرفت این است که اگر دولتی

هسته ای را بدون “کوچک سازی” نیز می توان به کار گرفت ولی پرتاب آنها بسیار پیچیده تر و مشکل تر خواهد شد.

بنا به دلایل فوق، در دهه بعد یا حتی پس از آن نیز تعداد کشورهایی که جنگ افزارهای پیشرفته و قابل استفاده هسته ای را در اختیار خواهند داشت، بسیار کم خواهد بود و احتمالا تنها آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلستان، چین و اسراییل از این فناوری برخوردار خواهند ماند. در میان این کشورها، روسیه، فرانسه، چین و انگلستان بدون تردید توانایی انجام حمله ای را (برای مثال ، با موشک بالستیک) علیه آمریکا دارند. گروه دوم کشورهایی که می توانند خود جنگ افزارهای هسته ای را تولید کرده، در نهایت به این سلاح ها مجهز شوند، هند و پاکستان هستند. برخی کشورهای دیگر نظی

استفاده از این نوع سلاح ها بوده، در بسیاری مواقع این کار صرفا یک واکنش نامتقارن به حساب می آید.

کشورها و نیروهای رقیب به چند دلیل از به کارگیری تاکتیکی جنگ افزارهای هسته ای خودداری می کنند:

۱- این که اگر حمله مورد نظر یک غافلگیری استراتژیک کامل نباشد، نیروهای تاکتیکی مانور کننده به سرعت از هم پاشیده، دستیابی به هدف نظامی مورد نظر و متناسب با هزینه سیاسی استفاده از سلاح هسته ای بسیار مشکل می شود.

را قبل از انفجار مشکل تر می سازد.

به دلایل فوق کشورهای مجهز به جنگ افزارهای هسته ای تمایلی به استفاده مستقیم از این سلاح ها علیه نیروهای آمریکایی ندارند. آنها ممکن است بیشتر تمایل داشته باشند که سلاح ها را علیه متحدین و نیروهای ائتلافی که برای مقابله با این حملات آمادگی کمتری دارند، به کار برند. این کشورها همچنین ممکن است بیشتر برای هدف قرار دادن زیرساخت های پشتیبانی رزمی ثابت، مانند پایگاه های هوایی تلاش کنند. یک احتمال دیگر، هدف قرار دادن کشتی های جنگی، به ویژه ناوهای هواپیمابر آمریکا به عنوان نمادهای فرهنگی مدرن این کشور است. البته دشمن برای آنکه بتواند به یک نیروهای حاضر در صحنه نبرد یک رویکرد نامتقارن موثر به حساب نمی آید. در صورت بروز چنین حادثه ای، مساله ای “منافع حیاتی ملی” آمریکا مطرح می شود، مساله ای که پیش از آن شاید مطرح نبوده است. بدین ترتیب، عدم تناسب [منافع] وارونه می شود و عاملان چنین اقدامی با به دست آوردن منافع ناچیز، خود را با خطرات بسیاری روبه رو می کنند؛ البته تهدید به استفاده از این سلاح ها [از سوی مهاجم] بسیار مشکل ساز خواهد بود، هر چند تهدید نیروهای رزمی نیز در گرو پذیرش مخاطرات استراتژی بازدارندگی است که در عین حال، مزیت چندانی نیز برای عامل تهدید به بار

هدف قرار دادن نیروهای آماده تر (که معمولا نیروهای مانور کننده تاکتیکی می باشند و دارای آمادگی لازم برای جابه جایی هستند)، نیروهای ثابتی که از حافظت و قدرت تحرک کمتری برخوردارند مورد هدف قرار می گیرند.

ملاحظات مربوط به پرتاب این سلاح ها نیز شبیه به همان ملاحظاتی است که در سطح تاکتیکی مطرح گردید. برای پرتاب این سلاح ها به سوی پایگاه های هوایی، بنادر، مراکز فرماندهی، مناطق آماد و پشتیبانی و یا حتی مناطق مسکونی می توان از موشک های بالستیک، هواپیماها یا نیروهای عملیات ویژه استفاده نمود. در این صورت، ضریب اطمینان نیز بیشتر است، زیرا اهداف به نسبت ثابت هستند. در اینجا با استفاده از یک اصطلاح رایج در دکترین هسته ای استراتژیک جنگ سرد می توان گفت که “اهداف نامتقارن” در سطح عملیاتی به جای آن که ضد نیرو باشند به شکلی روز افزون به یک عامل ضد ارزش تبدیل می شوند.

……………………..