رمانتيسم

نام جنبش هنري كه در اواخر سده هجده و اوايل سده نوزده ميلادي شكل گرفت. رمانتيسم به قدري جلوه ها و نمودهاي متنوعي دارد كه ذكر يك توصيف واحد براي آن غير ممكن است. اما موضع اصلي آن اعتقاد به ارزش تجربه شخصي و فردي است.

كلمه رمانتيك كه از قرن ۱۷ در انگلستان مورد تعبيرات شاعرانه به كار مي رفت

اشتراك دارند. قهرمان رمانتيك خود را به چالش با محيط خشن خو مي اندازد و هيچ گاهي حتي اگر به اهدافش دست يابد، تن به مصالحه با آن نمي دهد چرا كه در غير اين صورت ديگر رمانتيك نخواهد بود.

رمانتيسم بيشتر گرايش ذهني راائه مي دهد تا مجموعه اي از روش هاي سبك شناسانه و بيشتر با بيان ايده هاي مرتبط است كه منشأ در قالب سخن دارد تا

و پس از مديت در سال ۱۸۳۰ وارد فرانسه و اسپانيا و روسيه گرديد و تا سال ۱۸۵۰ بر ادبيات اروپا حاكم بود. در اثناي تاسيس مكتب رمانتيك در فرانسه از طرفي آثار ريچاردسن و يانك و والتر اسكات و از طرف ديگر آثار گونه و شيلر و همچنين «كمدي الهي» اثر داشته و تورات و انجيل مورد توجه قرار گرفت و در عرصه ادبيات و فكر موثر واقع شد.

رمانتيسم فرانسه با آنكه نخست تحت تاثير ادبيات بيگانه بود فاصله به صورت مكتب مشتكل و پر سر و صدايي در آمد و تاثير آن به قدري بود كه هنرمنداني

براند.

يكي ديگر از مشخصات آثار رمانتيك آزردگي از محيط و زمان و فرار به سوي فضاها يا زمان هاي ديگر، دعوت سفر تاريخي يا جغرافيايي سفر واقعي يا بروي بالهاي خيال.

نويسنده رمانتيك طاير فكر را به سوي سرزمين هاي ديگر و كشورهاي دور دست پرواز مي دهد. گاه خواننده را به شرق مي برد و گاهي همراه «آتالا» در خلوتكده زيبايي سرزمين بكر آمريكا سرگردان مي‌كند. از اين رو پيوسته نوعي ميل گريز به كشورهاي دوردست در آثار رمانتيك به چشم مي خورد.

«موسه» روياي عصر طلايي پريكلس را مي بيند و نه تنها او بلكه همه رمانتيك‌ها به سراغ قرون پر از احساس و جلال و جبروت رنسانس مي روند. به هم

دوست مي داشت، و اثر خود را به نام «جلال مسيحيت» به اين منظور نوشت. او كليساي «گوتيك» را نه به عنوان مركزي كه بشريت را اداره مي‌كند بلكه به عنوان شاهكار معماري كه دلها را دچار هيجان مي سازد مجسم كرد و تحت تاثير همين مسيحيت احساساتي و زيبا پسند بود كه شعر رمانتيك، برخلاف شعر كلاسيك، جنبه دروني، به خود گرفت.

حتي رمان كه بيشتر از هر اثر ادبي جنبه «بيروني» دارد مانع تخيلات دامنه دار و احساسات شديد نويسندگان رمانتيك نشد. ويكتور هوگو خود را به خاطرات يك روح ناميده است. بهتر اين است كه اين نام را به تمام آثار رمانتيك نسبت دهيم.

حزن و انديشه مثل دردي پنهاني در اشعار رمانتيك ها طنين مي اندازد. ريشه

را به وجود آورد. اثر بزرگ او كه «نياكان» نام دارد و نيمي به سبك «ورتر» گوته است و نيمي جنبه فانتزي دارد. هنرمندي بود كه هماهنگ قرن خود نشيب و فراز بسيار ديد و همواره تلاش خود را از سر گرفت. و هيچ گاه از پاي ننشست. پوشكين درباره او مي گفت: از زمان هاي آينده سخن مي راند، زماني كه ملت ها كين و پرخاش را فراموش كنند و يكدل و يك جان به صورت خانواده بزرگ در آينده باشند.

ميسكيويچ مبشر اسفانيت و عدالت و حقيقت و نويد آينده بود.

رمانتيسم سوئد تحت تاثير او هلشگر و ر.مانتيسم آلمان به طور ناگهاني در سال ۱۸۱۰ آغاز شد. آغاز رمانتيسم سوئد به صورت تشكيل دو دسته در آن اجتماعي بود.» ولي بارت اين شيوه نقادي يا اين ديدگاه زيباشناسانه را «رمانتيك» نمي خونه، اما رسم شده كه از آن به اين اصطلاح بگن. نشريه «آنتائوم» نشريه اي كه در شهر پنا و توسط دو برادر به نام فردريش و آگوست و يلهلم شلگل منتشر شده در مجموع ۶ شماره حجيم از آنتائوم چاپ شد. زيرا عنوان خوش آهنگ و اسطوره اي اشعار و داستان هاي نويسندگاني جوان كه به شيوه اي نو مي نوشتند و نيز آثاري نظري در مورد اين شيوه تازه /…………………