فایلیا | دانلود فایل | دانلود تحقیق و مقاله

زندگي صحنه تلاش و بالندگي، و لحظه هاي آن چون رودي درگذر است. رودي مواج كه درتلاطمش ، انسان ها ساخته مي شوند ؛ پس تا دمي باقي است از لحظات و سخنان ديگران عبرت بگيريم :

– با شكيبايي وصبر ، انتظار گشايش و پيروزي مي رود . ( حضرت محمد صلي الله عليه و آله)

– اگر كوه ها به لرزه درآمدند، تو پابرجا و استوار باش . ( امام علي عليه السلام)

– صبر، ضامن پيروزي است . ( حضرت علي عليه السلام )

– هر كس يك ساعت شكيبايي ورزد ، ساعت ها حمد و سپاس خواهد گفت . ( حضرت علي عليه السلام )

– صبر،  قله ايمان است . ( امام صادق عليه السلام)

– بردباري ، هنگامي خوب است كه مبدأ منزهي داشته باشد ، وگرنه در مقابل بيدادگري ، بردباري ناتواني  ، و ناتواني مقدمه نابودي است. ( زرتشت)

– راز بزرگ زندگي در شكيبايي است و نبايد به خاطر يك آينده مبهم ، حال را از دست داد. (؟)

صبر كليد هر دردي

زندگى انسان در دنيا،آميخته با مشكلات عجيبى است كه اگر در مقابل آن بايستد وشكيبايى و مقاومت‏به خرج دهد،به يقين پيروز خواهد شد و اگر ناشكيبايى كند و دربرابر حوادث زانو زند، هيچ گاه به مقصد نخواهد رسيد.

منظور از«صبر»همان استقامت در برابر مشكلات و حوادث گوناگون است كه نقطه‏مقابل آن‏«جزع‏»،بى‏تابى، از دست دادن مقاومت و تسليم شدن در برابر مشكلات است.

علاوه بر زندگى مادى، در زندگى معنوى نيز اين مساله وجود دارد.اگر انسان در برابرنفس سركش و هوا و هوس‏ها و زرق و برق دنيا و جاذبه‏هاى گناه ايستادگى نكند و درطريق‏«معرفة الله‏»و اطاعت فرمان او با مشكلات نجنگد،هرگز به جايى نمى‏رسد.

رسيده‏اند،به اين علت‏بوده است كه او در ميان بنى اسرائيل مى‏زيست،خداوند به‏يكى از انبياء كه حكومت‏بنى اسرائيل را در دست داشت،وحى فرستاد كه مى‏خواهم‏قبض روحت كنم،بايد حكومت‏خود را به ديگرى واگذارى،هر كس كه در برابر توتعهد كند،تا هر شب به عبادت خدا برخيزد،و همه روز روزه گيرد،و در ميان مردم‏داورى كند،بى آن كه خشمگين گردد.

جوانى گفت:من متكفل همه اينها مى‏شوم.اين سخن را گفت و تا پايان عمرش به هرسه عهدش(با تمام مشكلاتى كه داشت)وفا كرد،خداوند او را به مقام نبوت مبعوث‏نموده و ذو الكفل ناميدش. ^(۸)

آرى،اين سه بزرگوار،همه از اسطوره‏هاى صبر و شكيبايى بودند كه قرآن كريم به‏عنوان سرمشقى براى مسلمين جهان،به زندگى آنها اشاره مى‏كند.

در چهارمين آيه،سخن از گفتگوى حضرت موسى عليه السلام و خضر عليه السلام است،در اين‏داستان پر از نكات آموزنده و انسان ساز،آ،چه از سوى خود و چه از طرف ديگران،عامل مؤثرى در بر طرف ساختن اخلاق سوء و صافت زشت نفسانى است.اگرناشكيبايان هر روز به خود تلقين شكيبايى كنند و اطرافيان نيز در تلقين كوتاهى نكنند،بى‏شك آثار شكيبايى در آنان ظاهر مى‏شود.

اين بحث را با دعايى از امام سجاد عليه السلام پايان مى‏دهيم:«اللهم اجعل اول يومى هذاصلاحا و اوسطه فلاحا و آخره نجاحا اعوذ بك من يوم اوله فزع و اوسطه جزع و آخره‏وجع،پروردگارا!آغاز روز مرا صالح و سعادت و وسط آن را رستگارى و پايانش را پيروزى قرار ده.پناه به تو مى‏برم از روزى كه آغازش بى‏تباهى و وسط آن ناله و فرياد و پايانش درد و رنج‏باشد».

از اين تعبير استفاده مى‏شود كه جزع و فزع انسان را به درد و رنج مى‏كشاند و نه تنهااز درد انسان نمى‏كاهد،بلكه دردش را افزايش مى‏دهد.

فرق جزع و احساسات معقول

قلب انسان كانون عواطف و احساسات است.هر گاه عزيزى را از دست دهد،ناراحت گشته و اشكهايش جارى مى‏شود،اما نبايد هرگز اين گونه اظهار تاثر را با جزع وبى‏تابى و بى‏صبرى اشتباه كرد،زيرا قلب انسان در برابر حوادث ناگوار عكس العمل نشان‏داده و چشم انسان نيز كه دريچه قلب است،ممكن است از تاثيرات قلب متاثر گردد.

بنابراين گريه و سوگوارى براى از دست دادن عزيزان يك امر طبيعى و انسانى است.

مهم آن است كه انسان در مصيبت،سخنى كه حاكى از ناشكرى و شكايت‏باشد،بر زبان‏نراند و حرف‏هايى كه دور از شان يك بنده مطيع پروردگار است،نگويد،خود زنى‏ننموده و گريبان ندرد.در اين رابطه پيامبر اكرم صلى الله عليه و اله مى‏فرمايند:«ليس منا من ضرب‏الخدود و شق الجيوب و دعا بدعوى الجاهلية،كسى كه لطمه به صورت زند و يا گريبان چاك‏كند،يا(به هنگام مصيبت)سخنانى همانند مردم جاهليت‏بر زبان راند،از ما نيست‏»……………..