فایلیا | دانلود فایل | دانلود تحقیق و مقاله

مقدمه : قارچهاي خوراكي صدفي Oyster Mushrooms

وجودگرما و هواي مرطوب در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري محدوديت هاي عمده اي در امر كشت و پرورش بسياري ازج است و در طول فصول

در سالهاي اخير ميزان توليد قارچ قارچ صدفي از ۱۶۹۰۰۰ متر يك تن در سال ۱۹۸۷، به ۹۰۹۰۰۰ متر يك تن در سال ۱۹۹۰ افزايش يافته است.

آنچه در مورد قارچ هاي صدفي مهم و قابل توجه است، تبديل توده سابستريت بستر به اندام هاي باردهي قارچ و راندمان بيولوژيكي آن – اغلب با بيش از ۱۰۰ درصد است كه از نظر توليد قارچ در دنيا، حداكثر ميزان توليد محسوب مي گردد. در مراحل تجزيه و تخريب كاه خشك، حدود ۵۰ درصد توده به صورت گاز دي اكسيد كربن، ۲۰درصد به صورت آب، ۲۰درصد به صورت نظر ميزان مواد غذايي، به چند عامل بستگي دارد. از جمله مقدار پروتئين قارچ تحت تأثير نوع ماده مصرفي دربستر وميزان سوبسترا مي باشد. تفاوت ميزان تركيب غذايي وعملكرد قارچ هاي نژاد پلوروتوس بسيار محرز است. براي اطلاعات بيشتربه مقالاتي كه دررابطه با خواص غذايي           قارچ هاي صدفي

كنيد.درخصوص مشكلات موجود در زمينه پرورش قارچ هاي صدفي ،بطور اهم به سه نكته بايد توجه كرد:

۱- این قارچ ها خيلي سريع وزود فاسد مي شود. به نحوي كه فقط به مدت چند روز درفروشگاه مواد غذايي قابل نگهداري است.

۲- به علت پخش گسترده اسپورهاي قارچ در سالنهاي پرورش ، سلامت كارگران حساس باخطر جدي مواجه است. نژادهاي اسپور يا كم اسپور قارچ كه زوايد كوتاه وگوشت ضخيمتري دارند، مصنوعي آن به سهولتل ، فرم هاي دوشكلي قارچ صدف

به طوري كه سينگر (۱۹۵۶) این جنس را در خانواده Polyporaceae همراه با Lentinus قرار داده است. اما ساير محققان اظهار مي دارند كه این جنس بايد در خانواده Tricholomataceae قرار داده شود. اغلب جنس هاي پلوروتوس بررسي شده از نظر ظاهري با هم تفاوت دارند، و تا زماني كه DNA آنها مطالعه و كاملاً بررسي نگردد اختلافات موجود بين آنها به طور دقيق مشخص نخواهد شد.

نظر والتينگ و گرگري (۱۹۸۹) را در این زمينه كه جنس پلوروتوس به خانواده Pleurotacace تعلق دارد، قا

۳- پلوروتوس ارينجي . این قارچ بطور طبيعي درجنوب اروپا، مناطق مركزي آسيا وآفريقاي جنوبي رشد مي كند و به صورت انگل روي ريشه بعضي از گياهان خانواده چتريان Ferula sp و  Erykgium campestre رشد مي كند. این گونه تا كنون فقط در سطوح آزمايشي كشت شده است . بوي دلپذير و كيفيت پخت مناسب، آن را در رديف مرغوبترين گونه هاي پلوروتوس قرار داده است. در بازارهاي اسپانيا، افغانستان، مراكش، هندوستان و ايران به صورت تازه و خشك يافت مي شود.

داشت كه هردوي آنها هيف دي ميتيك دارند. گوزمن (۱۹۹۳) متوجه شد كه نمونه هاي جوان گونه  P. djamorداراي هيف منوميتيك  مي باشند، و در سنين بالاتر به شكل هاي دي ميتيك در حال رشد، ديده مي شوند. قارچ P. ostreato-roseus كه توسط سينگر نيز گزارش شده است، در كمپلكس گروه P. djamor مي باشد. قارچ صدفي صورتي رنگ ديگري به نام           P. eous ممكن است كه ارتباط و مترادف بودن آن با گونه P. djamor بايد به دقت مورد

۸- پلوروس ساجركاجو. این قارچ را الين بار جاديك و كاپور (۱۹۷۶) در هندوستان از طبيعت جمع آوري كرده و از آن كشت خالص تهيه كردند.

فصل اول

قارچ صدفي دينگري Pleurotus sajor-caju (Fr.) Singer

این قارچ را اولين بارجانديك وكاپور(۱۹۷۶) درهندوستان جمع آوري واز آن كشت خالص تهيه كردند. سپس روش هاي كشت موفقيت آميز آن دربخش قارچ شناسي وبيمار يهاي گياهي انستيتو تحقيقاتي كشاورزي هندوستان دهلي نو مورد بررسي قرارگرفت. درمقايسه با ساير گونه هاي خوراكي پلوروتوس، این گونه بسيارمناسب ومرغوب تشكيل داده شد این قارچ به علت رشد آسان وباردهي عالي وشكل ومزه خوب به سرعت به صورت يك گونه تجاري دربسياري از شوند. او گزارش كرد كه اسپورهاي این رقم، كرم رنگ هستند. گوزمن وهمكاران (۱۹۹۳)              ، P. djamor را مترادف P. flabellatus ناميدند وتوي گيرند. عموماً قارچ هاي صورتي، اسپورهاي صورتي توليد مي كنند، قارچهاي سفيد رنگ تا پژرنگ نيز، از همان هيف هاي در كارتيوتيك توليد كننده قارچ هاي صورتي ، اسپورهايي به رنگ سفيد تا رنگ بژ متمايل به خاكستري روشن توليد مي كنند. هنگامي كه قارچ هاي صورتي دراثر بلوغ ، كمرنگ مي شوند، رنگ اسپورنيز تغييرپيدا مي كند. ردهد(۱۹۹۳) گمان مي كند این رنگزه ها درسيتوپلاسم ، ونه …………………..