بخش اول

۱) معرفي امام مهدي:

پدرش امام حسن بن علي بن محمد بن موسئ بن جعفر بن محمد بن علي بن حسين بن علي بن ابي طالب(درود خداوند بر تمامي انان باد) بودئمادرش كنيزي   ترك و از سلاله پاكي بود كه با اوصياي عيسئ بن مريم (ع) پيوند مي يافت. نام اين

۲) ميلاد امام مهدي‹‹عج››:

در شب نيمه شعبان سال ۲۵۵ هجري ودر شهر سامراء پايتخت خلافت در روزگار معتصم عباسي، امام حجت (ع) چشم به جهان گشود.

ولادت او را شواهدي بود كه نشان مي داد خداوند براي اين نوزاد با سعادت چه اثري بر زندگي بشري تقدير كرده است.

حكيمه گويد: پرسيدم مادراين نوزاد كيست؟ فرمود: نرجس. گفتم: فدايت گردم! نشاني ازحمل در نرجس نمي بينم. فرمود: همين است كه با تو گفتم.

حكيمه گويد: به خامه آن حضرت آمده سلام دادم و نشستم. نرجس آمد كفش ازپاي من دراورد وگفت :اي بانوي من وبانوي خانواده ام امشب چگونه اي؟ به او گفتم: تو بانوي من وبانوي خانواده مني گفت: چنين نيست. سپس كفت: عمه چه شده است ؟ به او گفتم: خداوند متعال امشب تو را فرزندي عطا خواهد كرد كه در دنيا و آخرت سرور است…

ودرحال سجده است. اورا در اغوش گرفتم. ديدم (برخلاف ساير نوزادان)تميز وپاكيزه است.

دراين هنگام ابومحمد(ع) مرا بانگ زد :عمه! پسرم را نزد من بياور. اورا خدمت امام (ع) بروم. امام دست زيررا نها و پشت بچه گرفت و پاهاي او را روي سينه خود گذارد وسپسزبان در دهانش گرد انيد و دست بر چشمان و مفصلهاي بدن نوزاد كشيد.

ازابراهيم صحابي امام حسن عسكري (ع) نقل است كه گفت:

‹‹مولايم ابومحمد (ع) چهارقوچ برايم فرستاد ونامه اي نيزبه من نوشت :

۳) پنهان بودن ميلاد حجت (ع):

ولادت امام زمان (ع) بدين گونه انچام پذيرفت و به خاطرشرايط سيايسي دوران درزيرپرده ضخيمي از كتمان پوشيده ماند . امام حسن عسكري (ع) تولد فرزند خوش را جزخواص اضحاب خود درميان ننهاد. در روايتي از كتاب غيبت ازعده اي از اصحاب امام عسكري نقل شده است كه گفتند:

‹‹نزد ابو محمد حسن بن علي (ع) گرد امده بوديم و ازوي درباره حجت و

روزاورا نخواهيد ديد تا عمرش تمام گردد وكامل شود. ازعثمان بن سعيد آنچه را مي گويد بپذيريد و فرمان اورا اطاعت كنيد كه او جانشين امام شماست وكاربه دست اوست.

۴) روزگار امامت حجت (ع) چگونه آغازشد؟

خلفاي عباسي بنابرعادت معمول خويش، هرگاه فرصتي براي كشتن اولياء الله ميافتند، فوراً آنها را به زهرازپاي درمي آوردند. معتصم نيز امام حسن عسكري (ع) را به زهر شهيد كرد وسپس درصدد يافتن فرزند آن حضرت برآمد تا اورا نيز ازميان بردارد وبه خيال خويش دنباله امامت را نيست ونابود گرداند.به پزشگان دستورداد بخوبي آن حضرت را تحت نظر بگيرند. هم چنين درپي قاضي القضات فرستاد وبه دستورداد كه پيش او بيايند وده تن ازكساني را كه به دين وامانتداري و پرهيزگاري آنان مطمئن است، انتخاب كند وباخود بياورد. آنگاه تمام آنها را به خانه حسن (ع) فرستاد وبديشان تكليف كرد كه شبانه روزهمانجا بمانند. آنها درآنجا بودند تا آنكه حسن (ع) دركذشت.(مرگ او) چند روزگذشته ازماه ربيع الاول

خاقان، وزيرخليفه وقت عباسي، رفت و كوشيد ازكمكهاي اوبرخوردارشود. پسراين وزيرماجراي اين برخورد را چنين بازگو مي كند :

پسرازتقسيم ميراث،جعفرنزد پدرم آمد و بدو گفت: رابطه پدرم را براي من نيز مقرردارو هرسال ۲۰ هزارديناربه من صله بده.

پدرم او را ازاين خواسته نهي كرد و بدو گفت: احمق! خليفه كه خدايش عزت رهاد، درمورد كساني كه ادعا مي كنند پدروبرادرت امامند،شمشيرخويش را آخته و ………………..