فایلیا | دانلود فایل | دانلود تحقیق و مقاله

مقدمه:

خشخاش گياهي است که بومي که اروپاي جنوب شرقي و آسيا (خاورميانه) است.

کشت خشخاش نخستين بار ۳۴۰۰ سال پيش از ميالد در جنوب ميان رودان صورت گرفت. در برخي از مقالات هم زکر شده که، اين گياه حدود ۲۵۰۰ سال قبل در منطقه

نام علمي خشخاش:‌

در طبقه بندي، هر گياهي داراي يک اسم ژنريک است که از دو کلمه تشکيل يافته است. اولين کلمه معرف جنس و دومي معرف گونه ي گياه مورد نظر است. گياه

تيره يا خانواده ي papaveraceae (شقايق) و جنس ياژانر papaver و گونه ي somniferume مبدأ خشخاش را از گونه ي papaverse tigerum مي دانند.

شرح تيره خشخاش:

Papaveraceae گياهاني عموماً علفي بندرت داراي اعضاي چوبي و يا به صورت درختچه اند شامل ۷۰۰ گونه مي باشند که تعداد فراواني از آنها تعلق به papaver ها دارند وسعت انتشار آنها در کره زمين زياد مي باشد بطوريکه در غالب نواحي معتدله (Chelidonium)ها و يا قرمز رنگ در (Sanguinaria)ها باشد. گياهان داروئي مهمي در اين تيره وجود دارند که ارزش درماني ارزنده آنها سبب گرديده که در بسياري از مداواها با اثر قاطع بکار مي روند از بعضي از آنها مواد موثر بسيار مهمي استخراج

طول عمر  و ارتفاع خشخاش:‌

خشخاش گياهي است يک ساله (يعني طول دوره ي رشد آن کمتر از يکسال زراعي است) خشخاش سريع الرشد وبه صورت بوته ي تقريباًٌ صاف و بدون کرک است.

مخروطي يا مارپيچي شکل است.

ساقه ي خشخاش:‌

ساقه ي اين گياه نازک واستوانه اي و باريک و سبز رنگ بوده و از ماده ي مومي

گل خشخاش:‌

گل خشخاش درشت و در انتهاي ساقه باپدانکول طويل قرار مي گيرد و رنگهاي مختلفي از جمله: سفيد، قرمز وارغواني مايل به قرمز يا بنفش است. گلهاي خشخاش

ها به صورت غنچه مچاله گرديده اند.

اندام مذکر داراي يک ميله ي نازک پرچم است که انتهاي آن ها بساکهاي (ANTHER)‌ کوچکي قرار دارند. تخمدان خشخاش در روي نهنج نسبتاً پيش آمده اي قرار گرفته و داراي شکلي کروي بوده که از چندين حفره ي به هم پيوسته ساخته شده است. بعد

ميوه ي خشخاش:‌

ميوه ي خشخاش بعد از گذشت ۱۰ تا ۲۰ روز از پيدايش گل، پس از ريختن گل آن به صورت نارس در سر شاخه پيدا مي شود و آن را گرز خشخاش و پوشينه وکپسول

وجود دارد. اين دانه ها به رنگهاي سفيد، خاکستري، قهوه اي و  سياه مي باشند. عملکرد دانه ي خشخاش حدود ۸۰۰ کيلو گرم از هر هکتار است.

شرايط اقليمي مناسب براي رشد گياه خشخاش:

خشخاش مقاومت چنداني به خشکي ندارد لذا آب وهواي معتدل و گرم و نسبتاً مرطوب احتياج دارد. ضمناً خشخاش به غير خشکي نسبت به سرما و باد حساس

کشت خشخاش:

عمده روش تکثير خشخاش از طريق بذر است. بذرها در اوايل اسفند ماه در خطوط کشت که با فاصله ي ۶۰ سانتيمتري از هم قرار دارند، کاشته مي شوند. به دليل ريز بودن بذرها، آنهارا در بطري هايي مي ريزند که در سر بطري چوب پنبه اي قرار دارد

و نيمه خشک کشت و کاري شود و يک گياه تقريباً سازگار به کم آبي است. دوره ي آبياري براي اين گياه از ۱۲ روز تا ۱۶ متر ۱۵ روز است.

برداشت خشخاش:

تاريخ برداشت باري بذر در موقعي است که ساقه خشک و گرزها زرد رنگ و دانه در داخل گرزها آزاد شده باشد. برداشت کپسول ها به وسيله ي دست يا با وسايل ………………